به جلوه کاش درآید مه نکوسیرم از فروغی بسطامی غزل 345

1 به جلوه کاش درآید مه نکوسیرم که آفتاب نتابد مقابل قمرم

2 ز کار خلق به یک باره پرده بردارند اگر ز پرده درآید نگار پرده‌درم

3 اگر به چشم درستی نظر کند معشوق من از شکسته سر زلف او شکسته‌ترم

4 رسیده‌ام به مقامی ز فیض درویشی که از کلاه نمد پادشاه تاجورم

5 به اعتبار من امروز هیچ شاهی نیست که پیش باده‌فروشان گدای معتبرم

6 هزار مرتبه بالاترم ز چرخ اما به کوی میکده کمتر ز خاک رهگذرم

7 نخست عهد من این شد به پیر باده‌فروش که بی شراب کهن ساعتی به سر نبرم

8 از آن به خوردن می شاهدم اجازت داد که گول زاهد مردم فریب را نخورم

9 تو را به مستیم ای شیخ هوشمند چه کار که تو ز شهر دگر، من ز عالم دگرم

10 فروغی از هنر شاعری بسی شادم که طبع شاه جهان مایل است بر هنرم

11 خدایگان سخن سنج ناصرالدین شاه که در مدایح ذاتش محیط پرگهرم