ای باد بگو آن شه رعنا پسران از مشتاق اصفهانی غزل 7

1 ای باد بگو آن شه رعنا پسران را سر خیل بتان خسرو زرّین‌کمران را

2 ناخن زن داغ دل ارباب محبت صیقل‌گر آئینه صاحب‌نظران را

3 بر هم زن شیرازه جمعیت عشاق آشفته کن رشته شوریده سران را

4 کای رفته بغربت ز غمت شیشه صبرم نازک‌تر از آن گشته که دل نو سفران را

5 دارم بره شوق من خاک‌نشین چند چون نقش قدم چشم به حسرت نگران را

6 ننویسی اگر نامه پیامی که تسلی بخشد من مهجور بفرقت گذران را

7 مشتاق بس این ناله جانسوز که آن شوخ هرگز نفرستد خبری بی‌خبران را