مرا بس ز دیوان مرا از مسعود سعد سلمان مقطع 17

1 مرا بس ز دیوان مرا ز خدمت خوشا روز بیکاری و وقت عطلت

2 بر این تیغ کوه گل انبار گویی چو فغفور بر تختم و فور برکت

3 چو دولت مهیا بود مر کسی را اگر او نجوید بجویدش دولت

4 امامی که بر روزگارست ما را اگر او ندارد بدادمش مهلت

5 اگر دولت آید و گر نکبت آید به نزدیک من هر دو را هست آلت