1 مرا ز خدمت عالیجناب آصف عهد علاء دولت و دین هندوی مبارک رای

2 ملامت آن نفس افزود و نفرت آندم خاست که عزم ثابت او را برفت پای از جای

3 نشاند بیهنرانرا بجای اهل هنر ندید هیچ تفاوت ز کوف تا بهمای

4 بر آستان چنوئی اقامت چو منی برای منصب و مالست یا برای خدای

5 چو این دو نیست مهیا چرا بمدحت او زبان بهر زه درائی گشوده ام چو درای

6 عجب که خواجه ندانست و داند اینمعنی کسیکه باز تواند شناخت سر از پای

7 که هجو نیز توان گفت و هیچ مشکل نیست بدان زبان که بود خواجه را مدیح سرای