من به شطرنج غمت جان و جهان از کمال خجندی غزل 262

1 من به شطرنج غمت جان و جهان خواهم باخت آن دو رخ دیده ام این بار روان خواهم باخت

2 باختم عشق به آن روی و دلم برد ز دست تا برد بار دگر باز همان خواهم باخت

3 شب چو بازم به رفیقان خود انگشترنی به خیال لبه آن تنگه دهان خواهم باخت

4 چو رسن باز که بازد سر و جان هم بر سر من به زلفت سر و جان نیز چنان خواهم باخت

5 زلفش آمد که به سودازدگان کج بازد ابرویش جسته که من کجتر از آن خواهم باخت

6 به میان و دهن ننگ نو از بیم رقیب بعد از امروز نظرهای نهان خواهم باخت

7 گرچه بسیار سر و جان به تو در باخت کمال من زخجلت که کم است آن در جهان خواهم باخت