1 مژده ای دل خیمه بیرون از جهان خواهم زدن خیمه بر بالای هفتم آسمان خواهم زدن

2 بارگه بالاتر از کون و مکان خواهم کشید پنج نوبت بر فراز لامکان خواهم زدن

3 آشیان در شاخسار قدس او خواهم کشید قدسیان را هم صفیر از آشیان خواهم زدن

4 دست همّت بر رخ کون و مکان خواهم فشاند پای غیرت بر سر جان و جهان خواهم زدن

5 مهر از این نامهربانان سربه سر خواهم برید دست بر دامان یار مهربان خواهم زدن

6 پیچ و تاب طره طرّار را خواهم گشود دست بر آن گیسوی عنبرفشان خواهم زدن

7 آسمان را پشت سر خواهم فکند و بوسه ها آستانش را به رغم آسمان خواهم زدن

8 در گلستان وصالش همچو گل خواهم شکفت دسته‌های گل به سر زان گلستان خواهم زدن

9 بر سر یاران «صفایی» شورها خواهم فکند مهر خاموشی پس آنگه بر زبان خواهم زدن