رفتم به کنشت گبر از عمادالدین نسیمی رباعی 38

1 قاصدی کو تا به جان پیغام دلدار آورد یا هوایی کز نسیم طره یار آورد

2 آن کس از دنیا و عقبی باشد آزادی چو ما دردمندی را که عشق یار در کار آورد

1 آنچه پیش است اگر جمله بدانید شما روز و شب خون ز ره دیده فشانید شما

2 دیده دل بگشایید و نکو درنگرید می رود عمر، چه در بند جهانید شما

1 سلطنت کی کند آن شاه که درویش نشد آشنا کی شود آن دل که به خود خویش نشد

2 می کند آرزوی وصل تو هرکس لیکن کار دولت به هوا و هوسی پیش نشد