رفتم به کنشت گبر از عمادالدین نسیمی رباعی 38

1 تعالی الله از این صورت که عین ذات پرمعنی است دل محروم از این صورت دو چشم جان پرتابی ست

2 بخوان لا تسجدوا للشمس و امر ذات حق دریاب که فرمود اسجدوا آن را که اسم او الف لامی است

1 سلطنت کی کند آن شاه که درویش نشد آشنا کی شود آن دل که به خود خویش نشد

2 می کند آرزوی وصل تو هرکس لیکن کار دولت به هوا و هوسی پیش نشد

1 سالک عشق تو هر دم به جهان دگر است هر نفس طالب وصلت به مکان دگر است

2 گرچه وصف تو کنند اهل تفاسیر و کلام مصحف روی تو را شرح و بیان دگر است