رفتم بر آن شمع چگل از اوحدی مراغه‌ای رباعی 108

1 هیچ اربه صید دلها در زلف تابت افتد اول بکشتن من عزم شتابت افتد

2 بسیار وعده دادی ما را به روز وصلی چون روز وصل باشد، ترسم که خوابت افتد

1 ای چراغ چشم توفان بار ما بیش ازین غافل مباش از کار ما

2 هر زمانی در به روی ما مبند گر چه کوته دیده‌ای دیوار ما

1 با که گویم سرگذشت این دل سرگشته را؟ راز سر گردان عاشق پیشهٔ غم کشته را؟

2 آب چشم من ز سر بگذشت و می‌گویی: بپوش چون توان پوشیدن این آب ز سر بگذشته را؟