1 هر شب چو ز هجر تو دل تنگ بنالد از سوز دلم سنگ به فرسنگ بنالد

2 هر صبحدم از درد فراق تو بنالم زانگونه که در وقت سحر چنگ بنالد

1 چو عکس روی تو پرتو بر آسمان انداخت زمانه را به دو خورشید در گمان انداخت

2 جهان ز زحمت تاریکی شب ایمن شد چو آفتاب رخت سایه بر جهان انداخت

1 در دیده ز گلزار رخت خار بماند بر جان ز جفات بار آزار بماند

2 آن دل که به ناله کوه را خون می کرد خون گشت و نماند و ناله زار بماند