در چمن گل را نظاره از امیرعلیشیر نوایی غزل 37

1 در چمن گل را نظاره کردم از روی حبیب تازه شد جانم کزو آمد به من بوی حبیب

2 گل به رویش اندکی مانند شد در رنگ و بوی جا که بر فرقش دهم هست آن هم از روی حبیب

3 سیل اشکم گر ز جا بر بود خواهم شد هلاک باک نبودگر نخواهد برد نم سوی حبیب

4 در سر کویش هلاکم ای صبا بهر خدا کز پی مردن مبر خاک من از کوی حبیب

5 بنده زلف تو شد سنبل غلام سنبلم بنده آنم که شد هندوی هندوی حبیب

6 مردنم باشد ز تغییر مزاج نازکش بیم قتلم کی بود از تندی خوی حبیب

7 یکسر مویش به ملک هر دو عالم کی دهد گرچه فانی در ضعیفی نیست چون موی حبیب