یک چند نبودم ز وصالت خرسند از مجد همگر رباعی 392

1 ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش هنگام فریب عشوه و ناز تو خوش

2 چون عارض گل روی دل افروز تو خوب چون نغمه بلبل دم و آواز تو خوش

1 خدای جز به توام کام دل روا مکناد به جز هوای تو با جانم آشنا مکناد

2 گرم رها کند از حلق بند جان شاید ز بند زلف تو حلق دلم رها مکناد

1 حذرای عاقلان غافل وار حذر ای جاهلان غفلت کار

2 زین گذرگاه دیو نفس شکر زین بیابان غول روح شکار