دوشم به طرب بود از ابوسعید ابوالخیر رباعی 279

1 آن وقت که این انجم و افلاک نبود وین آب و هوا و آتش و خاک نبود

2 اسرار یگانگی سبق می‌گفتم وین قالب و این نوا و ادارک نبود

1 از خاک درت رخت اقامت نبرم وز دست غمت جان به سلامت نبرم

2 بردار نقاب از رخ و بنمای جمال تا حسرت آن رخ به قیامت نبرم

1 بنگر به جهان سر الهی پنهان چون آب حیات در سیاهی پنهان

2 پیدا آمد ز بحر ماهی انبوه شد بحر ز انبوهی ماهی پنهان

1 چشمم که نداشت تاب نظارهٔ یار شد اشک فشان به پیش آن سیم عذار

2 در سیل سرشک عکس رخسارش دید نقش عجبی بر آب زد آخر کار

1 ای خالق ذوالجلال وحی رحمان سازندهٔ کارهای بی سامانان

2 خصمان مرا مطیع من می‌گردان بی‌رحمان را رحیم من می‌گردان

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما