بازی بودم پریده از از نجم‌الدین رازی رباعی 48

1 یا رب تو مرین سایهٔ یزدانی را بگذار بدین جهان جهانبانی را

2 اندر کنف عاطفت خویشش دار این حامی بیضهٔ مسلمانی را

1 در عشق تو شادی و غمم هیچ نماند با وصل تو سور و ماتمم هیچ نماند

2 یک نور تجلی توام کرد چنان کز نیک و بد و بیش و کمم هیچ نماند

1 گفتا: هر دل به عشق ما بینا نیست هر جان صدف گوهر عشق ما نیست

2 سودای وصال ما ترا تنها نیست لیکن قد این قبا به هر بالا نیست