معاذالله ازان شبها که بود از حد برون دردم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 معاذالله ازان شبها که بود از حد برون دردم تو با اغیار می خوردی می و من خون همی خوردم
2 به روی این و آن هر دم چو ساغر می زدی خنده من از غم چون صراحی گریه خونین همی کردم
3 پری را چون روا باشد که گردد دیو هم زانو من بیدل ز غم های چنین دیوانه می گردم
4 نسوزی این چنین در حسرتم گر شمه ای دانی ز جان غصه فرسود و دل اندوه پروردم
5 چو جان و دل عزیزی با گرفتاران مکن خواری چو شاخ گل لطیفی برحذر باش از دم سردم
6 به گوشت آید از هر ذره من ناله و آهی پس از مردن برت گر آورد باد صبا گردم
7 به بزم عیش تا از جام شوقم جرعه ای دادی به قلاشی و میخواری چو جامی سربرآوردم