بر سر راه تو بودم، که رسیدی ناگاه
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 بر سر راه تو بودم، که رسیدی ناگاه جلوه ای کردی و آن جلوه مرا برد ز راه
2 گر بسر حلقه تسبیح ملک باز رسی قدسیان نعره برآرند که: سبحان الله!
3 گر بمنزلگه وصلت نرسم معذورم ره درازست و مرا عمر بغایت کوتاه
4 گریه ای کردم و از گریه دلم تسکین یافت آه! اگر گریه نمی بود، چه می کردم؟ آه!
5 صد شب هجر گذشت و مه من پیدا نیست طرفه عمری! که بصد سال ندیدم یک ماه
6 عمرها دولت وصلت بدعا خواسته ام ما غلامان قدیمیم و بجان دولت خواه
7 از سجود در او منع هلالی مکنید که سر خویش نهادست بامید کلاه