1 مرا نماز نبوده ست هوش یار به عید بیا که وقتِ نیازست می بیار به عید

2 ثوابِ آخرتت را دو گانه ای بگزار سه کاسه یی به صبوحی به من سپار به عید

3 شبِ برات گرفتم بهانه می کردی چو روزۀ رمضان تا کی انتظار به عید

4 چرا که مست نباشم چنان که بنمایند به یک دگر همه خلقم هلال وار به عید

5 کجاست مطرب و چنگ و دف این چه رسوایی ست ازین نباشم هرگز به اختیار به عید

6 خطیب مست شبانه ست و مقرّی ک خاموش ز الصّلاتِ تو کی بشکند خمار به عید

7 ز دستِ ساقی و شاهد نه او که شیخ اسلام فرو برد به تبّرک می آشکار به عید

8 ثلاثه یی بدهش تا فرازِ منبرِ وعظ فصاحتی کند این پیرِ شرم سار به عید

9 صبوح اگر چو نزاری روی به لطفِ کلام درآمدی و بکردی شکر نثار به عید