در آتش دل پریر بودم بنهفت از مهستی گنجوی رباعی 32

1 جسمی دارم دلی خراب اندر وی جانی دارم هزار تاب اندر وی

2 وز آرزوی تو دارم شب و روز چشمی و هزار چشمه اندر وی

1 سرمایهٔ خرمی به جز روی تو نیست و آرامگه خلق به جز کوی تو نیست

2 آن جفت که طاق است قد و سایهٔ توست وان طاق که جفت است جز ابروی تو نیست

1 زلف و رخ خود به هم برابر کردی امروز خرابات منور کردی

2 شاد آمدی ای خسرو خوبان جهان ای آنکه شرف بر خور خاور کردی