1 یک زمان در بهشت بودم دوش نوش کردم ز گفته های تو نوش

2 گر نبودم برسم معذورم در جمال تو بسته بودم هوش

3 گاه بودم به مدحتت گویا گاه بودم ز حشمتت خاموش

4 گاه چون بحر طبعم اندر موج گه چو خورشید ذاتم اندر جوش

5 ای فلک رأی مهتری که تو را نام پیغمبر است و طبع سروش

6 هر چه اقبال بدهدت بستان وآنچه دولت بگویدت بنیوش

7 آمدی دی تو از پی کاری بنده ام گشته حلقه اندر گوش

8 قدم من همی ببوسد فخر تا گرفتی مرا تو در آغوش

9 من نیابم چو تو یقین گشتم تو نیابی چو من مرا مفروش

10 دوش دیدم سلامت و شادی این همه شادی و سلامت دوش

11 تا همی لاله باشد و باده روی باده ببین و باده بنوش

12 همچو باده به طبع لهوانگیز همچو لاله لباس شادی پوش

13 رأی عالی رضای تو جسته ست تو به جان در رضای عالی کوش