از آتش دل شدم شب افروز چو از مجد همگر رباعی 507

1 از آتش دل شدم شب افروز چو شمع گشتم ز غم تو خویشتن سوز چو شمع

2 روزم نه قرارست و شبم نه خور و خواب می میرم و می زیم شب و روز چو شمع