خلیل‌الله خلیلی

طفلی بودم غنوده از خلیل‌الله خلیلی رباعی 39

رباعی 39 ام از 54 رباعیات

خانه / خلیل‌الله خلیلی / رباعیات خلیل‌الله خلیلی / رباعی شماره 39

1 طفلی بودم غنوده بر بستر ناز برخاست ز دور نغمه های دمساز

2 تا گوش نهادم نه صدا بود و نه ساز ای شور جوانی! تو کجا رفتی باز

از : خلیل‌الله خلیلی

خلیل‌الله خلیلی از شاعران بزرگ قرن 14 هجری می باشد و سبک شعری ایشان نوین است.
ادامه توضیحات شاعر

اثر طفلی بودم غنوده بر بستر ناز رباعی 39 ام از 54 رباعیات خلیل‌الله خلیلی می باشد

شعر قالب : رباعی سبک : نوین

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از خلیل‌الله خلیلی

1 دل در همه حال تکیه‌گاه است مرا در ملک وجود پادشاه است مرا

2 از فتنهٔ عقل چون به جان می‌آیم ممنون دلم خدا گواه است مرا

1 از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد وز دیدهٔ من خون جگر می‌ریزد

2 بی‌روی تو از هر مژه‌ام در گلشن دامن‌دامن لاله تر می‌ریزد

سوالات متداول درباره شعر طفلی بودم غنوده بر بستر ناز

شاعر شعر طفلی بودم غنوده بر بستر ناز خلیل‌الله خلیلی می باشد.

این شعر در قرن 14 سروده شده است.

قالب شعر طفلی بودم غنوده بر بستر ناز رباعی است

سبک شعر طفلی بودم غنوده بر بستر ناز سبک نوین است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, غمگین قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, غمگین است.

رباعی 39 ام از 54 رباعیات

بنر