خواهم که کنم بار دگر در تو از کمال خجندی غزل 939

1 خواهم که کنم بار دگر در تو نظاره عمریست که دارم هوس عمر دوباره

2 نر گفتی دل رشت به دوا چاره بسازم صد پاره شده است این دل بیچاره

3 ما غرقة بحر غم و آن خال بناگوش چه چاره بنشسته چو نظارگیان خوش بکناره

4 از شوق رخ و غمزه شوخت گل و نرگس این دیدهٔ تر دارد و آن جامه پاره

5 هر جا روی ای باد به خاک سر آن کوی همراه تو باد این دل آواره هماره

6 جز اشک نشان جان نرود در سر آن زلف شب راه بریدن نتوان جز بستاره

7 بر دوخت نظر بی تو کمال از همه خوبان تا دیده نباشد نتوان کرد نظاره