من که در کوی غم عشق تو سرگردانم از اسیری لاهیجی غزل 402

1 من که در کوی غم عشق تو سرگردانم سخن صبر و خرد باد هوا می دانم

2 ناصحا عیب مکن گر چه نظر بازم ورند چون ز تقدیر قضای ازلی زین سانم

3 سرو سامان مطلب از من دیوانه دگر زانکه سرمست می عشقم و بی سامانم

4 هم مگر پیر خرابات نماید مددی تا که مشکل بمی صاف شود آسانم

5 نظر پاک و صفا بین که نقوش دو جهان همه از صفحه روی تو روان میخوانم

6 حسن رخسار تو چون گشت عیان از رخ خوب من ز روی همه خوبان برخت حیرانم

7 گرچه با شاهد و می عهد اسیری است درست آه اگر آن بت رعنا شکند پیمانم