از پریشانی نه سرگردان چو کاکل می‌شوم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 از پریشانی نه سرگردان چو کاکل می‌شوم غنچه‌ام هرگه پریشان می‌شوم گل می‌شوم
2 نیست در بی‌رحمیش حرفی، همین در کشتنم او تحمل می‌کند من بی‌تحمل می‌شوم
3 خار خشکم باغبانا آتشی بر من بزن باد اگر دامن زند ز اهل تجمل می‌شوم
4 گر نمایم [خار] در چشم عزیزان دور نیست من که آخر خود چراغ صبحم و گل می‌شوم
5 آه در دل، خاک بر سر، رو به صحرا می‌کنم خوش به سامان می‌روم یار توکل می‌شوم
6 از پریشانی سعیدا نیستم غمگین که من غنچه‌ام هرگه پریشان می‌شوم گل می‌شوم
ادامه توضیحات شاعر