گفتم که برای از حکیم نزاری قهستانی رباعی 28

1 چون لبت مصرکی خیزد نبات کز نباتت می چکد آبِ حیات

2 دوستانت ز آبِ حیوان بی نصیب تشنگان جان داده نزدیکِ فرات

1 مرا دلی ست ز تیمار بی دلی در وا معلق است به مویی چو ذره ای ز هوا

2 چو ذره مضطربم در هوای خورشیدی که زیر سایة زلفش خرد کند مأوا

1 قیامت بر انگیخت ما را ز خواب به محشر رسیدیم و خیر المآب

2 سرافیل وحدت فرو کوفت صور ولی مرده دل در نیامد ز خواب