گفتم از میکده یک چند سوی از نشاط اصفهانی غزل 209

1 گفتم از میکده یک چند سوی خانه شوم مستی از سر نهم و عاقل و فرزانه شوم

2 حلقه زد بر در دل سلسلهٔ طرهٔ دوست چه کنم قسمتم اینست که دیوانه شوم

3 خمی از باده به کاشانه نهان ساخته‌ام گو دو روزی نتوانم که به میخانه شوم

4 رهنمایی کنمش تا به سر گنج مراد دست دل گیرم و ویرانه به ویرانه شوم

5 زین پس از من طمع عقل مدارید که من فرض تر دارم ازین کار که فرزانه شوم

6 از نشاط این چه توقع که غمین بنشیند قدحی برکشم و سرخوش و مستانه شوم