تا مهره اشعار از قائم مقام فراهانی رباعی 17

1 صاحبا ای که به میدان سخن دانی چون تو یک مرد ندیدم که سوار آید

2 به هنر فخر نمایند و تو آن ذاتی که هنر را به وجود تو فخار آید

1 لابهاء لادهاء لابیان لاعباره فیما ذاتدعی یا مدهی شغل الوزاره

2 ابقطرام قواره ام بقدکالمناره ام بغارین لکل منهما الف مغاره

1 شعری که ز طبع فاضل عهد بود نه شعر بود که شکر و شهد بود

2 ماند مریم به فکر بکرش اما، عیسی اگرش عرش برین مهد بود