گمان مبر که ز یادِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 272

1 گمان مبر که ز یادِ تو غافلم ای دوست که نیست یادِ کسی جز تو در دلم ای دوست

2 به جانِ تو که اگر بگسلد ز تن جانم که من ز مهرِ تو پیوند نگسلم ای دوست

3 کسی دگر به دل و دیده در نمی آید که ایستاده تویی در مقابلم ای دوست

4 وصال داشتم امیّد چون نگه کردم خیال بود ز وصلِ تو حاصلم ای دوست

5 به آبِ مهرِ تو بوده ست خاکِ عشق مگر کسی که کرد به قدرت عجین گلم ای دوست

6 محبّتِ تو وجودم فرو گرفت چنان که خون نماند دگر در مفاصلم ای دوست

7 به اختیار نزاری نبود عزمِ سفر قضا ز کویِ تو برداشت منزلم ای دوست