قسم به نون و قلم یعنی آن قد و ابرو از جامی غزل 409

1 قسم به نون و قلم یعنی آن قد و ابرو که جز به قبله روی تو نیست ما را رو

2 تو خود بگوی ز روی تو روی چون تابیم چنین که پرتو روی تو تافت از هر سو

3 نشان ز قرب تو داده ست عندلیب به باغ وگر نه فاخته را چیست نعره کوکو

4 چرا دگر پس زانو نشینم از غم هجر چنین که با تو شدم همنشین و همزانو

5 سوال کرد فضولی که چونی ای مجنون ز یار خویش جدا گفت این سخن کم گو

6 مرا ز درد جدایی چه غم که با لیلی چنان شدم که ندانم که این منم یا او

7 مدار امید شفا گفتی از لبم جامی حبیبی انت طبیبی فکیف لا ارجو