از آن زباده شوق تو هوش از عرفی شیرازی مثنوی 98

1 از آن زباده شوق تو هوش جان دزدم که لذت غمت از کام او نهان دزدم

2 تو گرم رانی و سوزم که چون رسی بر من چگونه شیوه گرمی از آن عنان دزدم

3 خوش آن وصال که هر دم حلاوت نگهت دل از نگاه وز دل جان و من زجان دزدم

4 بجور تا کنم او را دلیر میخواهم که فاش گویم و پنهان اثر از آن دزدم

5 بجرم عشق توفردا بدوزخ ار افتم تمام آتش دوزخ در استخوان دزدم

6 خوش آنکه یار بمن بدگمان شود عرفی که لذت ستم از زخم امتحان دزدم