1 دلم هنوز به پیرانه سر گرفتارست هنوز در سرم آشوب عشق بسیارست

2 میی ست در سرم از جام روزگار الست که حاجتم نه به خم خانه نه به خمّارست

3 دلم گریخته در تار تار زلف کسی ست که رشک نافه ی مشک غزال تاتارست

4 دلی که جنبشی از عشق نیست در جانش اگرچه کار جهان با وی است بیکارست

5 چه پادشا، چه گدا هرکه را حیاتی هست شدن مسخّر فرمان عشق ناچارست

6 حیات مرده دل از اتّصال زنده دلی ست که هرکه او بکسی زنده نیست مردارست

7 کمال عشق برون رفتن از وجود خود است نکو ز من بشنو سرّ یار با یارست

8 تو چیستی همه او ، غیر او چه هیچ دگر حکایت است نه حقّا که محض اسرارست

9 ز هیچ هیچ نیاید بلی بلی همه اوست به خویش رفتن اقرار نیست انکارست