نمی باید مرا منّت ز از جهان ملک خاتون غزل 801

1 نمی باید مرا منّت ز هرکس که روزی ده تویی در عالم و بس

2 کسی خود نیست در عالم چو دیدم مگر لطفت رسد فریاد هرکس

3 ز ناکس راه کس پیدا نباشد جدا کن راه هرکس را ز ناکس

4 چو ما را در جهان غیر از تو کس نیست به فضل خویشتن فریاد ما رس

5 منم چون خس به بجر بی کرانت که روی بحر ممکن نیست از خس