1 ای ز امر کن فکانت گشته پیدا کاینات ذات بی چون تو را ترک صفت عین صفات

2 با کمال قدرتت کار دو گیتی بی محل با ثبات ملکتت ملک دو عالم بی ثبات

1 تا از بر من آن صنم گل عذار رفت چون زلف بی قرار وی [از] من قرار رفت

2 مستغرقم به بحر غم اندر فراق تو زان رو کم از دو دیده بت غمگسار رفت

1 از رنگ رخ تو گل به رنگ آوردیم وز قد تو سرو را به تنگ آوردیم

2 از بس که دریدیم گریبان فراق تا دامن وصل تو به چنگ آوردیم