روی تو ز مرآت جهان می از اسیری لاهیجی رباعی 47

1 یک جوانی دلربایی ماهرو مشت می زد سخت بر روی دو تو

2 هر زمان می زد طپانچه بر رخش دم نمی زد پیر اندر پاسخش

1 چون جلوه روی تو برونست ز احصا هر لحظه بحسنی کنم آن روی تماشا

2 تا باد صبا پرده ز روی تو برافکند شد مهر جمال تو ز هر ذره هویدا

1 برابر طور عشق ای دل ببین نور تجلی را که تا بیخود شوی از خود بدانی طور و موسی را

2 مرا دعوت مکن واعظ بحوران از قصور خود که ما دیدار میخواهیم نه دنیا(و) نه عقبی را