دیدم که آن نگار چو بر از جهان ملک خاتون غزل 298

1 دیدم که آن نگار چو بر من وفاش نیست بر حال زار خسته دلان جز جفاش نیست

2 دردم به جان رسید ز هجران آن صنم یک دم نظر به سوی من مبتلاش نیست

3 من شرح اشتیاق نیارم به صد زبان گفتن که حسن روی تو را منتهاش نیست

4 بیگانه خوی دلبر ما دل ز ما ببرد قطعاً ترحمی به دل آشناش نیست

5 خون می خورم به هجر تو و جور می کشم رنجور عشق را بجز این انتعاش نیست

6 روزم قرار دیدن و شب نیست خواب چشم ما را به درد هجر تو به زین معاش نیست

7 مهجور شد دو دیده بختم ز روی دوست دانم که غیر خاک درت توتیاش نیست

8 ای دل تو روز وصل غنیمت شمر مراد هرگز نبود وصل که هجر از قفاش نیست

9 کُشتی به درد هجر جهانی به انتظار مشکل که کُشته ی غم تو خون بهاش نیست