آرامگه دل خم مویت از سید حسن غزنوی رباعی 124

1 این چه نقش است که از مشک سیاه آوردی وین چه نقص است که در گوشه ماه آوردی

2 عهد همچون گل تر سال به سال افکندی باز همچون مه نو ماه به ماه آوردی

1 فسانه گشت بیک بار داستان کرم بریده شد پی حاجت ز آستان کرم

2 برون ز قبه میناست بارگاه وفا ورای خانه عنقاست آشیان کرم

1 هفته دیگر بسعی ابر مروارید بار آورد شاخ شکوفه عقد مروارید بار

2 گاه باد از عارض سنبل برانگیزد نسیم گاه ابر از طره شمشاد بنشاند غبار