مستش دیدم گرفته از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 766

1 آنچه عشق تو در جهان کردست بالله ار دور آسمان کردست

2 مهر تو با دلم چه کین دارد؟ که دلم برد و قصد جان کردست

1 نیکویی بیش از آن نمی باید فتنه اندر جهان نمی باید

2 راست اندازۀ دلم دارد تنگ تر زان دهان نمی باید

1 زلف تو کان همه سرها دارد گوییا هیچ سرما دارد

2 گرد روی تو چرا حلقه کند گر نه با ما سر سودا دارد؟