دیدم به بصره دخترکی از ملک‌الشعرا بهار قطعه 492

1 دیدم به بصره دخترکی اعجمی نسب روشن نموده شهر به نور جمال خویش

2 می‌خواند درس قرآن در پیش شیخ شهر وز شیخ دل ربوده به غنج و دلال خویش

3 می‌داد شیخ‌، درس ضلال مبین بدو و آهنگ ضاد رفته به اوج کمال خویش

4 دختر نداشت طاقت گفتار حرف ضاد با آن دهان کوچک غنچه مثال خویش

5 می‌داد شیخ را به «‌دلال مبین‌» جواب وان شیخ می‌نمود مکرر مقال خویش

6 گفتم به شیخ راه ضلال این‌قدر مپوی کاین شوخ منصرف نشود از خیال خویش

7 بهتر همان بودکه بمانید هر دوان او در دلال خویش و تو اندر ضلال خویش