1
پیکری بیگناه را دیدم
چو گنهکار در جحیم افتاد
2
پخته کردش چو خام طبعش یافت
مالک دوزخش که بود استاد
3
زان پس از دوزخش برون آورد
تا کند موضع خراب آباد
4
بر لبش چون بلطف آب فشاند
سوز و تا بیش در نهاد نهاد
5
در جهان کآب آتش افروزد
جز در آن طبع کس ندارد یاد