تا صبح نشستم من و جان بر در دل از سعیدا رباعی 97

1 رو به هر کوهی نماید طور می‌دانیم ما هرکه گوید حرف حق منصور می‌دانیم ما

2 غایبان گر در حضور ما سخن‌ها گفته‌اند نیست ز ایشان رنجی معذور می‌دانیم ما

1 چون تیر پیچ و تاب ندارد کمان ما پاک است از ریا و حسد خاندان ما

2 غیر از هدف شدن نزند فال دیگری گر مهره های قرعه شود استخوان ما

1 ظهور نعمت منعم بود گدایی ما نوای عالم معنی است بینوایی ما

2 زمانه افسر شاهی به روی خاک انداخت چو دید شوکت و شأن برهنه پایی ما