1 با دل گفتم که یار بر می گردد وز ناز به وقت کار بر می گردد
2 دل گفت چو روزگار برگشت ز ما او نیز چو روزگار بر می گردد
1 شد چشم جهان روشن و جانها همه خرم از طلعت فرخنده نوئین معظم
2 آن شیر که با پنجه وبازوی شکوهش چون پنجه بید آمد سرپنجه ضیغم
1 به فال فرخ و روز خجسته سوی عراق رسید موکب میمون صاحب آفاق
2 خدایگان وزیران بهاء ملت و دین پناه و ملجاء اهل جهان علی الاطلاق
1 به وقت صبح نشیند کسی چنین بیکار مخسب ساقی و برخیز جان باده بیار
2 در آب بسته فکن از صراحی آتش تر که زود بگذرد این خاکدان باد وقار