با دل گفتم چو از از اوحدالدین کرمانی رباعی 75

1 ای دوست میان من و تو گرنه دُوی است پس این که گهی نالد و گه نازد کیست

2 ما را همه عمر در طلب باید بود گر من توم و تو من، طلب کاری چیست

1 من خاک تو در چشم خرد می آرم عذرت نه یکی نه ده که صد می آرم

2 سر خواسته ای به دست کس نتوان داد می آیم و بر گردن خود می آرم

1 ای آمدهٔ به وعده باز آمده راست بر دیده نشین که جات بر دیدهٔ ماست

2 شکر تو به سالها کجا دانم گفت عذر تو به عمرها کجا دانم خواست