با دل سخن خویش بگفتم به نهفت از مجد همگر رباعی 232

1 الا یا مشعبد شمال معنبر بخاری بخوری و یا گرد عنبر

2 نه روحی ولیکن چو روحی مصفا نه نوری ولیکن چو نوری منور

1 یا ترک من بی دل غمخوار بگوئید یا حال من دلشده با یار بگوئید

2 یا از من و از غصه من یاد نیارید یا قصه در دم بر دلدار بگوئید

1 کجا از دوزخ اندیشد تنی کز مهر تو سوزد چرا یاد بهشت آرد دلی کز مهرت افروزد

2 گر افلاطون شود زنده شود شیدا و چون بنده ز عشق آن لب و خنده زلفظش ابجد آموزد