با گلرخ خویش گفتم: ای غنچه دهان از ابوسعید رباعی 521

1 سوفسطایی که از خرد بی‌خبرست گوید عالم خیالی اندر گذرست

2 آری عالم همه خیالیست ولی پیوسته حقیقتی درو جلوه گرست

1 آن رشته که قوت روانست مرا آرامش جان ناتوانست مرا

2 بر لب چو کشی جان کشدم از پی آن پیوند چو با رشتهٔ جانست مرا

1 ای کرده غمت غارت هوش دل ما درد تو شده خانه فروش دل ما

2 رمزی که مقدسان ازو محرومند عشق تو مر او گفت به گوش دل ما

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما