با گلرخ خویش گفتم: از ابوسعید ابوالخیر رباعی 521

1 گه میگردم بر آتش هجر کباب گه سر گردان بحر غم همچو حباب

2 القصه چو خار و خس درین دیر خراب گه بر سر آتشم گهی بر سر آب

1 در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا

2 ور دل به خدا و ساکن میکده‌ای می نوش که عاقبت بخیرست ترا

1 دنیا به مثل چو کوزهٔ زرین است گه آب در او تلخ و گهی شیرین است

2 تو غره مشو که عمر من چندین است کاین اسب عمل مدام زیر زین است

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما