گفتم این لاله است گفت از آشفتهٔ شیرازی غزل 290

1 گفتم این لاله است گفت از داغداران منست گفتم این نرگس بگفت از میگساران منست

2 گفتم این جنت بگفتا قطعه از کوی ماست گفتم این طوبی بگفت از شاخساران منست

3 گفتمش گل گفت برگی از کتاب حسن ماست گفتمش بلبل گفت از بیقراران منست

4 گفتمش حوری و غلمان گفت اینان بنده اند گفتمش کوثر بگفت از جویباران منست

5 گفتمش سرو چمن گفتا بگویم پا بگل گفتمش باغ سمن گفت از بهاران منست

6 گفتمش خنگ فلک گفتا زخیلم توسنی گفتمش خورشید گفت از نیزه داران منست

7 گفتم این باشد زحل گفتا زخیلم هندوئی گفتمش مه گفت این از پرده داران منست

8 گفتم امکان گفت گردی خواسته از دامنم گفتم آشفته بگفت از جان نثاران منست