1 دوش با عقل دوربین گفتم کای مبرا ز سهو و کژبینی

2 مایه جان ز راه ترتیبی دایه تن ز روی تزئینی

3 حاکی غیب گویمت و آنی ماحی عیب خوانمت واینی

4 کیست کاندر زمانه بدساز نیک مردی و مردم آئینی

5 پیشه کرده ست و زان نگردد باز به بدآموزی و بدآئینی

6 یادش ار در دیار کفر رود محو گردد نشان بی دینی

7 شیر اگر نام او برد دهنش ناف آهو شود به مشکینی

8 خلق و خلقش چو دین به دلخواهی فعل و قولش چو جان به شیرینی

9 مرکب کبریاش را هر مه پیکر ماه نو کند زینی

10 بر بساط فلک به طوع کند شاه فرزانگانش فرزینی

11 عقل گفتا ملک نهادی هست زبده نوع مائی و طینی

12 گفتم از نام او نشان ده گفت افتخار افتخار قزوینی