گفتم که اگرچه هست از عطار نیشابوری مختارنامه 8

1 ندای غیب به جان تو می‌رسد پیوست که پای در نه و کوتاه کن ز دنیی دست

2 هزار بادیه در پیش بیش داری تو تو این چنین ز شراب غرور ماندی مست

1 چون شدستی ز من جدا صنما مُلْتَقَى لِمْ تَرَکْتَ بِیْ نَدَما

2 حق میان من و تو آگاه است هُوَ یَکْفی مِنَ الَّذی ظَلَما

1 روز و شب چون غافلی از روز و شب کی کنی از سر روز و شب طرب

2 روی او چون پرتو افکند اینت روز زلف او چون سایه انداخت اینت شب

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند