گفتم ز دم سرد از مجیرالدین بیلقانی رباعی 107

1 رخت عاشقان را نظر می‌پذیرد لبت خستگان را شکر می‌پذیرد

2 فلک را شکرخنده می‌آید آنجا که پروانه را شمع پر می‌پذیرد

1 در کوی تو عقل بی قراریست بی روی تو روح سوگواریست

2 هر تار ز نرگس تو تیری است هر موی طره تو ماریست

1 رخش امل متاز که ایام توسن است کار عدم بساز که رحلت معین است

2 بر خاک عاشقی پی او بر مگیر هان زیرا رقیب بر ره و معشوق دشمن است