گفتم صنما شدم به کام دشمن از عبید زاکانی رباعی 44

1 دوش اشکم سر به جیحون می‌کشید دل بدان زلفین شبگون می‌کشید

2 ناتوان شخص ضعیفم هر زمان اشک‌ریزان ناله را چون می‌کشید

1 خم ابروی او در جانفزائی طراز آستین دلربائی

2 خدا را محض لطفش آفریده به نام ایزد زهی لطف خدائی

1 در این چنین سره فصلی و نوبهاری خوش خوشا کسیکه کند عیش با نگاری خوش

2 کنار جوی گزین گوش سوی بلبل دار کنون که هست به هر گوشه‌ای کناری خوش