شهر به شهر و کو به کو در طلبت از هاتف اصفهانی غزل 57

1 شهر به شهر و کو به کو در طلبت شتافتم خانه به خانه در به در جستمت و نیافتم

2 آه که تار و پود آن رفت به باد عاشقی جامه تقویی که من در همه عمر بافتم

3 بر دل من زبس که جا تنگ شد از جدائیت بی تو به دست خویشتن سینهٔ خود شکافتم

4 از تف آتش غمم صد ره اگر چه تافتی آینه‌سان به هیچ سو رو ز تو برنتافتم

5 یک ره از او نشد مرا کار دل حزین روا هاتف اگرچه عمرها در ره او شتافتم