دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی
2 به هم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از ما من و دل همان که بودیم و تو آن نه‌ای که بودی
3 من از آن کشم ندامت که تو را نیازمودم تو چرا ز من گریزی که وفایم آزمودی
4 ز درون بود خروشم ولی از لب خموشم نه حکایتی شنیدی نه شکایتی شنودی
5 چمن از تو خرم ای اشک روان که جویباری خجل از تو چشمه‌ای چشم رهی که زنده‌رودی